Maar helaas zijn negatieve reacties nog steeds vaak een onderdeel van dit vrijwilligerswerk en dit doet pijn. “Het land moet het zelf maar oplossen, het is niet ons probleem.” “De asielen in Nederland zitten vol met honden.”
Doe ik het dan echt verkeerd? Zie ik het wel goed? Moet ik ermee stoppen? Moeten we echt in grenzen denken? Deze hond woont in een ander land dus helpen we niet? Hier kan ik niet bij met mijn gedachten. Vaak komen toekomstige adoptanten bij mij omdat ze in het Nederlandse asiel niet hun maatje konden vinden en toch graag een hond een 2e kans willen geven. Prachtig toch?
Maar, wanneer we ervoor gaan en ik voel en merk wat voor geweldig team er achter mij/ons staat kan ik alleen maar dankbaar zijn.
Een angstige, mishandelde hond die al 8 jaar buiten aan een ketting leeft, naar een dankbare en liefdevolle hond in een veilige, warme mand, binnen 24 uur tijd, dat is werkelijk fantastisch. Dit is mijn missie en hiervoor blijf ik strijden zolang het nodig is!!
Op mijn blog schrijf ik uitgebreid over de reddingsacties die we hebben uitgevoerd en op mijn Instagrampagina neem ik je direct mee naar de schrijnende situaties waar veel honden in leven. Daar laat ik je ook direct zien hoe we samen het leven van een hond hebben kunnen redden en waar het geld dus naar toe is gegaan. Leuk als je me daar volgt!
Met alle liefde blijf ik dit vrijwilligerswerk voortzetten maar dat kan alleen als ik/wij (financieel) gesteund blijven worden.
Wil je een bedrag doneren groot of klein, heel graag!! De honden zullen je enorm dankbaar zijn.